tekst dedykowany pamięci Profesor Teresy Bauman
Fragment
Prof. Bauman konsekwentnie namawiała mnie do podjęcia empirycznych badań fenomenologicznych, które są właśnie konfrontujące filozofującego pedagoga z rzeczywistością. To, co spływa z głowy na papier kreuje niewątpliwie jakiś świat logiczny, lecz przecież wyobrażony, bo mieszczący się tylko w świadomości piszącego. Ogólność filozoficzno-teoretyczna nasyca kontekstowość pedagogicznego myślenia i działania, lecz jest ledwie pewnym horyzontem, drogowskazem, bo sama z siebie nie jest w stanie sprostać potrzebom i wymaganiom dnia codziennego. Mówienie o tym, jak coś trzeba zrobić i nawet bardzo precyzyjne mentalne dopracowywanie warunków realizacji, jakkolwiek potrzebne, jest tylko wstępnym aspektem ludzkiego „bycia w świecie”. Aspekt drugi to konfrontacja z rzeczywistością taką jaka ona jest w całej realności ludzkiego doświadczenia. Z jego ograniczeniami, bólami, lecz też i radościami – z osobowościowo odmiennymi, jednostkowymi konglomeratami myśli, uczuć, doznań, przeświadczeń. To permanentne wchodzenie w relację i poznawanie tego, co jest i sprawdzanie sposobu, w jaki chcę urzeczywistnić jakąś wartość, albo raczej utworzyć warunki, w których wychowanek będzie miał okazje do jej doświadczenia.
Odnośnik
Link do artykułu: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/bitstream/handle/item/72127/ablewicz_dwie_fenomenologie_2018.pdf