Fragment
Psychoterapia stanowi fenomen kulturowy, a więc jest częścią różnorodnych przemian ideologicznych i społecznych. Kluczowa dla wykonywania zawodu pomocowego jest samoświadomość, w tym świadomość katalogu wartości, które w procesie psychoterapeutycznym promuje terapeuta,lub którewnosi do relacji terapeutycznejjako człowiek i profesjonalista. Łatwo zauważyć, gdy brak neutralności terapeuty powoduje widzenieklienta w sposób etykietujący (np. „X jest wariatem”) lub zawiera odniesienia religijne (np. gdy zachowanie klienta postrzega w kategoriach grzechu). W niniejszym artykule chcęzwrócić uwagę na te wartości, które uchodzą w środowisku terapeutów za „neutralne”, a które tworzą ideologiękultury terapeutycznej, która ma wiele punktów wspólnych z psychoterapiąper se. Mam tu na myśli takie wartości jak: zdrowie, dialogowość, optymizm, samowystarczalność, samorealizację (Jacyno 2007, s. 28). Być może te i inne wartości, które przedstawię w dalszej części tekstustanowią częściową odpowiedź na pytanie o aksjologiczne kierunki reinwencji, o której pisze Wojciech Burszta. Stanowią one nie tylko „drogowskazy aksjologiczne” dla klientów, ale mogą też staćsięnarzędziem władzy, a w patologicznym układzie –przemocy symbolicznej. Przyjrzę się kulturze terapeutycznej z perspektywy historycznej, a także umieszczęjejideologię w przestrzeni innych, pobliskich ideologii.
Odnośnik
Link do artykułu: http://nataliazuk.pl/wp-content/uploads/2015/03/Kultura-terapeutyczna-czyli-o-ideolgicznym-podglebiu-psychoterapii.pdf