Fragment
Ten rozdział koncentruje się na jednym szczególnym wymiarze wstydu w psychoterapii. Chcę skupić się na wstydzie i jego zmienności w dialogu terapeutycznym. Nie będę koncentrowała się na tym, jak terapeutka może identyfikować i pracować z problemem wstydu w bardziej ogólnym sensie. Raczej zajmę się pracą i wrażliwością na wstyd, który pojawia się jako produkt interakcji między terapeutką a pacjentem.
(…)
Ogólnie rzecz biorąc, terapeuci unikający potencjału wstydu niechętnie ujawniają swoją pracę i mają skłonność do obwiniania pacjenta oraz zwrotnego zawstydzania go pod pozorem „konfrontowania pacjenta z inną perspektywą” lub „konfrontowania pacjenta z rzeczywistością”. Niechętnie szukają też superwizji i często – niestety – niechętnie decydują się na własną terapię. Ze względu na swoją skłonność do ukrywania się, rzadko mają okazję dowiedzieć się o swoich własnych skłonnościach do zawstydzania i ograniczeniach wynikających z tego, jak unikają wstydu.
Tłumaczenie
Źródło
VOICE OF SHAME (1996), Wheeler i Lee, eds., Jossey-Bass
Audiobook (Youtube):
Audiobook (mp3):
https://drive.google.com/file/d/1VtxUlC3Rw9i-G3Q6k13KMfms4wbIcKbI/view?usp=sharing
Audiobook czyta:
Weronika Namez
Odnośnik
http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Wstyd_LynneJacobs.pdf
Na obrazku: Dialog, Alexander Bogen, 1991
Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:
