Powiedz, co przychodzi Ci na myśl, kiedy słyszysz o coming oucie lesbijki, geja albo osoby biseksualnej? Kogo widzisz? Kim jest taka osoba? Ile ma lat? Jak wygląda? Gdzie mieszka? Przed kim próbuje ujawnić swoją tożsamość psychoseksualną? Jakie trudności mogą ją spotkać?
Na ile prawdopodobne jest, że pomyślisz o czterdziestoletnim letnim mężczyźnie, będącym mężem i ojcem dwójki dzieci? Albo kobiecie w wieku czterdziestu pięciu lat, która od dwudziestu lat żyje w hetero normatywnym kontekście, ma dziecko, męża, a jej małżeństwo uchodzi za udane?
W Polsce najwięcej osób dokonuje coming outu między 15-17 rokiem życia (Jakubczak, 2022). I właśnie takie osoby są kojarzone z „wyjściem z szafy”, szukaniem akceptacji u najbliższych, w przestrzeni publicznej, w szkole i grupach rówieśniczych. Najczęściej pierwszym adresatem takiej wiadomości jest grono przyjaciół. Większym wyzwaniem jest ujawnienie przed rodziną- zwykle pierwsze dowiaduje się wiekowo zbliżone lub starsze rodzeństwo i matka- w 2021, 72,4% matek gejów oraz 72,6% matek lesbijek wiedziało o tożsamości psychoseksualnej swoich dorastających i dorosłych dzieci. W przypadku osób biseksualnych 43,1% matek biseksualnych kobiet oraz 39,8% matek biseksualnych mężczyzn znało tożsamość swoich córek i synów. (Matera, Mulak, 2021).
Celem mojego artykułu jest próba przybliżenia możliwego doświadczenia coming outu osoby cispłciowej LGB w wieku powyżej 35 lat, który przebiega inaczej niż u osoby nastoletniej i młodej dorosłej. Ze względu na uwarunkowania życiowe takie jak: stabilna sytuacja rodzinna, dziecko_ci, ugruntowana pozycja zawodowa i społeczna, doświadczenie ujawnienia swojej tożsamości psychoseksualnej bywa wyzwaniem trudnym lub niemożliwym do udźwignięcia samodzielnie. Mimo zwiększającej się liczby osób dojrzałych decydujących się na coming out, brakuje badań opisujących zjawisko w kontekście polskim. Brakuje wspierającej literatury, poradników oraz grup wsparcia dla osób LGB i ich rodzin, przechodzących przez proces „wychodzenia z szafy” w wieku dojrzałym, co wzmaga poczucie zagubienia, osamotnienia i poczucia winy. Osoby uprzywilejowane ekonomicznie szukają pomocy i zrozumienia w gabinecie terapeutycznym. Warto jednak zwrócić uwagę, że wykluczający czynnik ekonomiczny utrudnia otrzymanie pomocy osobom niedouprzywilejowanym lub żyjącym w konserwatywnych, tradycyjnych i małych społecznościach. One częściej żyją dłużej w ukryciu lub w ogóle nie decydują się ujawniać.
Odnośnik:
http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/PozneLato_komplet_2023.pdf
Obraz: El Sol y la Vida, Frida Kahlo, 1947
Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:
