W rytmie życia ludzkie doświadczenie odnosi się do spotykania i bycia spotykanym_ą, wpływania i poddawania się wpływowi, sięgania i bycia dosięganym_ą. Łącząc to wszystko, jednostka staje się częścią większego doświadczenia płynącego do i z większym polem.
Z ja wyłania się my. Cykl dopełnia się poprzez oddzielenie się od tego, co większe i ponowne różnicowanie. Z my wyłania się ja. Sięgając, urzeczywistniamy nasze self.
Sięganie jest działaniem całego ciała. Narządy sensomotoryczne – usta, oczy, uszy i kończyny – mierzą odległość do tego, co jest ich celem. Jak daleko jest to, za czym tęsknię? Jak blisko jest to, co mnie przeraża? Czasami odległość wydaje się ogromna, jakby spotkanie było po prostu niemożliwe. Innym razem dystans zmniejsza się, co sprawia,
że można poczuć drugą osobę. Subiektywny, relacyjny i postrzegany, doświadczany dystans może się delikatnie rozszerzać, gwałtownie kurczyć, może lekko otulać lub ostro tłamsić.
Zarówno dla terapeuty, jak i klienta, obserwacja i doświadczanie wzorców sięgania to istotna metoda eksploracji pola relacyjnego. Budując relację klienci zwracają się w stronę terapeuty, uważnie mierząc odległość między sobą a nim. W akcie sięgania klienci odkrywają, w jakim stopniu w danym momencie chcą włączyć drugą osobę w swoje doświadczenie.
Terapeuci również mierzą odległość między sobą a klientem i odpowiednio dostosowują swoje twórcze działania. Są wrażliwi na różne sposoby, w jakie ich klienci sięgają w ich kierunku w nadziei na nawiązanie bliskości. Zauważają również, kiedy klienci z niepokojem odsuwają się w obawie, że bycie blisko innej osoby oznacza w jakiś sposób utratę siebie.
Podczas sesji psychoterapeutycznej wszystkie ruchy mają znaczenie – zarówno dla terapeuty, jak i klienta. A znaczenie to zawsze wynika z kontekstu, w którym ten ruch się pojawia – z pola klient/terapeuta. Głęboka świadomość funkcji sięgania po stronie terapeuty i klienta dostraja oboje do trwającej relacji, która buduje się podczas sesji. Terapeuta zwraca uwagę klienta na jego lub jej wzorzec ruchowy i oboje stają się świadomi istotnych wskazówek psychodynamicznych, które organizują i wyłaniają się w ramach diady relacyjnej.
Tłumaczenie:
Ula Krasny
Korekta:
Barbara Ezman
Konsultacja:
Ula Dziekońska
Uwagi:
Książka Ruelli Frank Body of Awareness A Somatic and Developmental Approach to Psychotherapy zostanie wydana przez Oficyna Związek Otwarty / OZO
Odnośnik:
http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/RuellaFrank1.pdf
Na obrazie fragment Baby Reaching For An Apple, Mary Stevenson Cassatt
Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:
