W niniejszym artykule zgłębiam koncepcję piękna w terapii Gestalt, podkreślając kluczowe znaczenie kryterium estetycznego w tym modelu. Ocena estetyczna, stanowiąca niezbędny komponent w pracy każdego terapeuty Gestalt, jest procesem poprzedzającym świadomą refleksję, a także prewerbalnym, zlokalizowanym u korzeni Gestaltung, w wymiarze, w którym wyłaniają się podmiot i świat. Omawiam też nową, oryginalną koncepcję psychopatologii i psychoterapii: cierpienie psychopatologiczne jest w niej rozumiane jako nieobecność na granicy kontaktu. Terapia polega zatem na przywracaniu obecności do spotkania poprzez proces, który przekształca nieobecność w ból, a ból w piękno. Opisuję zaangażowanie terapeuty w „destylowanie piękna” z relacyjnych historii i dynamiki relacjonowanych przez klienta z perspektywy egzystencjalnej, starając się nadać sens ludzkiemu cierpieniu i naszej pracy jako terapeutów. Wreszcie w świetle powyższego ujmuję etyczne podstawy psychoterapii, co pozwala uniknąć ryzyka redukcjonizmu, z którym się obecnie mierzymy – a konkretnie sprowadzania psyche do fenomenu biologicznego lub intymistycznego (tj. czysto indywidualnego – do wewnętrznych myśli czy uczuć danej osoby).
Tłumaczenie:
Marek Misiak
Korekta:
Iwo Tarkowski
Odnośnik:
Na obrazku: Marsden Hartley, Lost Country – Petrified Sand Hills
Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:
