Fragment
Jedną z ulubionych lektur Frederyka Perlsa, odkrywcy terapii Gestalt, jak zwykł on o sobie mówić, była książka Art and Artist: Creative Urge and Personality Development („Sztuka i Artysta: Popęd Twórczy i Rozwój Osobowości”, 1932), napisana przez Otto Ranka – austriackiego psychoanalityka blisko związanego z Zygmuntem Freudem, któremu, jak sam Perls przyznał, „udało się trafić w sedno utożsamiając akt twórczy z wyrazem zdrowia psychicznego”. Podobnie pełen pochwał dla opracowanej przez niego koncepcji sztuki i kreatywności był współautor Gestalt Therapy (1951), Paul Goodman, który wielokrotnie nawiązywał do książki Ranka w swoich licznych własnych artykułach oraz w samym tekście źródłowym podejścia Gestalt do psychoterapii, PHG (Zobacz np. str. 395).
Otto Rank twierdził, że „w trakcie procesu samorozwoju neurotyk pobiera wgłąb siebie świat zewnętrzny i korzysta z niego jako obrony przed wymogami prawdziwego życia, opłacając to odczuwaniem świata-smutku wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami. Tymczasem artysta cierpiąc podobnie jak neurotyk cierpi z powodu «Weltschmertz», może zarazem, w przeciwieństwie od niego, korzystać ze zinternalizowanego przez siebie świata jako z twórczego materiału i dzięki temu właśnie jest od niego tylko w części zależny – mimo, że pozostaje często głęboko przygnębiony, jest w stanie oddziaływać na to uczucie własną osobowością oraz czerpać z niego korzyści dla siebie samego”.
Strona WWW Autora
https://www.gestalttherapist.co.uk/
Odnośnik
http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Teoria-Zdrowia-i-Patologii-w-terapii-Gestalt.pdf
Na obrazku: Study Figure I, Francis Bacon (1946)