Streszczenie
W artykule wprowadzam pojęcie pola psychopatologicznego, aby przejść od psychopatologii indywidualistycznej do radykalnie relacyjnej. Pojęcie to starałem się opisać poprzez prześledzenie jego korzeni, które tkwią głęboko w psychologii Gestalt, w terapii Gestalt oraz w fenomenologii – w jej klasycznych i neofenomenologicznych sformułowaniach oraz w jej pochodnych w psychopatologii i psychiatrii. Z tej perspektywy pole psychopatologiczne jest polem doświadczenia, które urzeczywistnia się w spotkaniu terapeutycznym, wprowadzając na granicy kontaktu nieobecność, którą przekazuje. Aby uchwycić urzeczywistnienie się tego pola i jego ruchów, terapeuta musi rozwinąć wrażliwość estetyczną, która pozwala mu dostroić się do źródeł doświadczenia, gdzie pole psychopatologiczne wyłania się jako obecność atmosferyczna, percepcyjny prius, zanim pojawią się odrębne podmioty i przedmioty. W ten sposób terapeuta odbiera, jak intencjonalności kontaktu w obrębie pola poruszają się i zmieniają, aby ujawnić obecność nieobecności, która następnie może zostać przekształcona w samą obecność i piękno. Ujęcie tematu psychopatologii w perspektywie pola, a nie jednostki otwiera radykalnie relacyjny horyzont, co ma istotne implikacje zarówno dla praktyki klinicznej, jak i terapii. Takie spojrzenie na terapię Gestalt stara się pozostać wierne swoim korzeniom epistemologicznym, jednocześnie dostosowując się do rozwoju i potrzeb współczesnej psychoterapii.
Tłumaczenie
Iwo Tarkowski
Odnośnik
Obraz: States of Mind I: The Farewells, Umberto Boccioni, 1911
Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:
