Tag: teoria pola

Kategorie
M

Meulmeester Frans, Co się do licha ze mną dzieje?! Gestaltowskie podejście do psychopatologii (tekst)

Artykuł przetłumaczony przez Łódzkie Centrum Gestalt

W tym artykule pragniemy podzielić się naszym entuzjazmem dla podejścia Gestalt w psychoterapii, a w szczególności naszego doświadczenia w pracy z klientami z psychopatologią z perspektywy gestaltowskiej.

Tradycyjny stosunek do psychopatologii opiera się na założeniu, że patologia przynależy jedynie do klienta lub jego systemu. Dostrzega się wyraźną granicę między tym, kto jest zdrowy, oczywiście terapeuta, a tym, kto jest “chory”, oczywiście klient. Większość terapeutów lubi tę granicę i lubi postrzegać siebie jako tego, który jest zdrowy w relacji, co oczywiście oznacza, że ten drugi, klient, musi być tym “chorym”. Z tej perspektywy logiczne jest, że terapeuta stara się być obiektywnym profesjonalistą, który utrzymuje dystans, aby nie dopuścić do zbyt dużego zaangażowania się w relacje z klientem. Będzie więc starał się radzić sobie z emocjami, które odczuje podczas sesji w taki sposób, aby nie przeszkadzały one w procesie klienta. Emocje te są najczęściej postrzegane jako ewentualne przeciwprzeniesienie, którym należy się zająć poza gabinetem, np. podczas superwizji. Najczęściej postrzegane są jako niedokładne, nieefektywne oraz jako przeszkoda w bieżącym kontakcie z klientem.

Gestaltowskie podejście do psychopatologii jest odmienne od tradycyjnych podejść, a w konsekwencji tego, znacznie się od nich różni. Choć to klient przychodzi ze swoją osobistą psychopatologią, nie należy ona wyłącznie do niego; jest częścią relacyjnego pola klienta i jego środowiska, a co za tym idzie, jest również częścią relacyjnego pola klienta i jego psychoterapeuty. Innymi słowy, psychopatologia nie jest tu postrzegana jako należąca do klienta, ale jako psychopatologia danej relacji lub sytuacji. (Wollants, 2007 and Francesetti & Gecele, 2006). Takie postrzeganie różni się radykalnie od tradycyjnych podejść, ponieważ punktem startowym nie jest dualistyczne podejście do rzeczywistości, a holistyczne lub dialogizujące. Punktem stanowym w psychoterapii Gestalt jest relacja, pole i właśnie je traktuje się jako pierwszą rzeczywistość do badania.

Źródło:
https://drive.google.com/file/d/1dJQu6ic2lEDzOMT3LpQ6y-10GsziJ0X2/view

Na obrazku: La Fortune, Man Ray, 1938

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png



Kategorie
R

Roubal Jan, Zawierzyć nadziei: terapeuta w sytuacji depresyjnej (tekst)

Artykuł przetłumaczony przez Łódzkie Centrum Gestalt

„Powiedziałem do siebie: „To takie ciężkie!”. A w myślach odezwałem się do klienta: „Człowieku, powinieneś pójść do psychologa!”. Potem uświadomiłem sobie, że właściwie to psycholog już tu jest!… Zapomniałem, że to ja jestem psychologiem w tej sytuacji.” Oto, co przydarzyło się jednemu psychoterapeucie w trakcie spotkania z depresyjnym klientem. Nie jest to odosobniony przypadek. Wielu terapeutów towarzysząc depresyjnym klientom czuje, że stają się kimś innym, tracą swoje zawodowe kompetencje. Czasem mogą nawet stracić empatię wobec cierpiącej osoby w gabinecie. Stają się sfrustrowani i zirytowani: „Przyszło mi do głowy, że może i dobrze by było, żeby w końcu popełnił to samobójstwo, o którym tyle gada… Coś takiego przyszło mi na myśl!!!”
Jak to możliwe? Co dzieje się z psychoterapeutą w trakcie spotkania z depresyjnym klientem? Jak terapeuta może poradzić sobie ze swoim własnym doświadczeniem w sposób, który będzie pomocny dla klienta cierpiącego na depresję? Ten artykuł zajmuje się poszukiwaniem odpowiedzi na te pytania oraz stara się zrozumieć specyfikę doświadczenia psychoterapeuty w spotkaniu z klientem depresyjnym z perspektywy obecnej sytuacji. Zapraszam Ciebie czytelniku do wyjścia poza indywidualną pozycję terapeuty, klienta lub obserwatora i oparcia swojego rozumienia na perspektywie sytuacji, która zmienia jednostki w nią zaangażowane.

Źródło:

https://drive.google.com/file/d/1zHfE__AGHqCpJ69flbynNzodbMH6G5N8/view

Na obrazku fragment: Barber Saddened by the Persistence of Good Weather, Salvador Dali, 1934

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png
Kategorie
F

Francesetti Gianni, Roubal Jan, Teoria pola we współczesnej terapii Gestalt, część 1: Modulowanie obecności terapeuty w praktyce klinicznej (tekst)

Niniejszy artykuł jest pierwszym z dwóch tekstów mających na celu zbadanie implikacji teorii pola we współczesnej terapii Gestalt. Przedstawiamy tu definicję teorii pola, na której się opieramy; w szczególności definiujemy pole fenomenalne, pole fenomenologiczne i pole psychopatologiczne. Następnie badamy implikacje tych rozróżnień w psychopatologii i praktyce klinicznej. Opisujemy wytyczne do zastosowania teorii pola w praktyce terapeutów, aby modulować sposób ich obecności na sesji w celu wspierania procesu zmiany. Kończymy ilustrującym przykładem klinicznym. Teoria, którą przedstawiamy w tym artykule jest sposobem na zajęcie się, z perspektywy terapii Gestalt, relacyjnymi zjawiskami, które psychoanaliza nazwała “przeniesieniem i przeciwprzeniesieniem”. Nasze rozumienie opiera się jednak na innej epistemologii, radykalnie relacyjnej i opartej na teorii pola, która traktuje self i Drugiego jako nieprzerwane, niekończące się i stale wyłaniające się procesy.

Tłumaczenie

Ula Krasny

Źródło

Artykuł ukazał się w Gestalt Review, Vol. 24, No. 2, 2020.

Odnośnik

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Teoria_pola3.pdf

Na obrazku Carlos Orozco Romero, Sueño

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png
Kategorie
R

Rejniak Katarzyna, Wybrane obszary metody Gestalt jako narzędzia poszerzania perspektywy w superwizji uzależnień (tekst)

Superwizja jest spotkaniem Ja–Ty w spawie Ty–On. Jest wsparciem dla pracy drugiego z trzecim z udziałem pierwszego czyli superwizora. Jest „tańcem”, w którym wsłuchujemy się w muzykę kontaktu terapeutycznego i wybieramy ruchy, które superwizant będzie ćwiczył ze swoim klientem. Jest wsparciem wspierającego z intencją rozwoju klienta. Jest więc złożonym procesem, sztuką ujmowania wielu uczestników z ich własną interpretacją tego, co wnoszą, tego, jak to rozumieją, jak mogą bądź chcą z tego skorzystać. Jest też sytuacją trójkąta, który tworzy ramę dla oparcia dwóch boków. Kontaktem bez kontaktu.

Odnośnik:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/KasiaRejniak.pdf

Na obrazku: Marxism Will Give Health to the Sick, Frida Kahlo, 1954

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png
Kategorie
R

Rudzińska Beata, Gestaltowska teoria self jako narzędzie pracy w procesie terapeutycznym transpłciowego klienta (tekst)

Cel niniejszej pracy to sprawdzenie, jak temat tożsamości płciowej i dysforia płciowa klienta wpływają na sekwencje wyodrębniania się self w procesie terapeutycznym w ujęciu Gestalt oraz jak klient i terapeutka współtworzą relację, poruszając się w obrębie trzech granic kontaktu: id, ego i osobowości. Tekst opiera się na doświadczeniu pracy podczas niespełna dwuletniego procesu terapeutycznego z osobą transpłciową.
Istotnym faktem, który wpłynął na kształt i dynamikę relacji klient-terapeuta w tym przypadku, było kryterium pierwszego doświadczenia. Dla terapeutki był to pierwszy transpłciowy klient w gabinecie, dla klienta to był pierwszy proces psychoterapeutyczny, na który się zdecydował. To doświadczenie „nowości” było zarazem wspierające w kontakcie, jak i blokujące go. Szły za nim ekscytacja, ciekawość, ale też niewiedza, lęk i pewne uprzedzenia.
Praca z klientem cierpiącym z powodu niezgodności płciowej wymagała od terapeutki lawirowania w trzeciej granicy kontaktu, gdzie do głosu dochodzą przede wszystkim funkcje osobowości, jak również nastręczała trudności w ucieleśnianiu i fizycznym ugruntowywaniu zarówno u siebie, jak i klienta. Praca ta wymagała nieustannej estetycznej uważności i sprowadzania relacji do tu i teraz poprzez zatrzymywanie się w sekwencjach: pre-kontakt i kontaktowanie, co ostatecznie zainicjowało u klienta proces integracji umysł-emocje-ciało.

Odnośnik:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/BeataRudzinska.pdf

Na obrazku: Dysphoria, FTM Art And Writing, źródło: https://dysphoriaart.tumblr.com/

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png
Kategorie
J

Jacobs Lynne, Etyka kontekstu i pola: Praktyka troski, inkluzji i otwartości na dialog (tekst)

Po wydarzeniach 11. września 2001 roku starałam się zrozumieć nienawiść i negację inności. Nie próbuję odgadnąć faktycznych myśli i uczuć osób, które porwały samoloty i zaplanowały całe zdarzenie, jednak efekty tych działań można z łatwością odczytać jako nienawistne, jako wrogą negację. Zainteresowałam się tym zjawiskiem nie po to, by lepiej zrozumieć porywaczy, ale ze względu na to, że wydarzenia tamtego dnia zaczęły wpływać na moją pracę z klientami. Niesmakiem napawa mnie świadomość, że zaczęłam nienawidzić i negować niektórych z moich pacjentów. 

Tłumaczenie:

Marta Szmania-Deierling

Korekta/Redakcja:

Ula Krasny

Odnośnik:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Jacobs_kontekst.pdf

Na obrazku: fragment Dialogue, Max Pechstein, 1920

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png
Kategorie
G

Gillespie John, Władza i pozycja: czy to czas, by powściągnąć fenomenologiczny imperializm Gestaltu na rzecz bardziej “pokornego wobec pola” obrazu self?

Celem tego krótkiego artykułu jest zaproponowanie takiej modyfikacji naszej koncepcji “self” w Gestalcie, aby położyć większy nacisk na nasze umiejscowienie w ramach większej całości lub konfiguracji ludzkości, a relatywnie mniej zajmować się fenomenologią osobistą. By posłużyć się przykładem: fenomen rasizmu, często wskazuje na to, co nie mieści się w świadomości osób zajmujących uprzywilejowane, białe pozycje. Tak więc w badaniu rasizmu – jak również wszystkich form uprzywilejowania – sugeruję, abyśmy położyli większy nacisk na to, gdzie dana osoba jest umiejscowiona w danym polu, a stosunkowo mniejszy na to, co może być bezpośrednio fenomenologicznie dostępne. Proponuję skupić się na sytuowaniu w ramach pojęcia “self” rozumianym jako “self wynikające-z-pola”. Mam przez to na myśli self, które jest częścią większej całości i które zawsze pozostaje w kontakcie z tymi większymi całościami. Postuluję “poszerzenie soczewki” – od “self”, które powstaje poprzez kontakt z tym, co jest mu bliskie lub przyległe (granica kontaktu organizm-środowisko wyrazista w PHG), do “self” istniejącego również w relacji do “wszystkich innych rzeczy i istot”, w tym tych, z którymi może nie być “pozornie bezpośredniego” kontaktu. Moja propozycja dostosowuje “self” do rozumienia “ekologicznego”, które uznaje ostateczną nierozerwalność naszego związku ze wspierającą nas planetą Ziemią. Uświadamia pilność potrzeby gatunku ludzkiego, aby rozwijać nasze “selfy” w łączności  ze wszystkim, co jest częścią tej globalnej całości, ORAZ w przyspieszonym tempie, jeśli mamy to zrobić na czas, aby dać naszemu gatunkowi szansę na przetrwanie.

ŹRÓDŁO:

New Gestalt Voices, Edition 7 | January 21, s. 58-65

http://newgestaltvoices.org/wp-content/uploads/2021/02/New-Gestalt-Voices-Edition-7-.pdf

TŁUMACZENIE:

Ula Krasny

REDAKCJA/KOREKTA:

Anna Natasza Górecka

ODNOŚNIK:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/John_Gillespie.pdf

Na obrazku: Jammie Holmes, Black People in Front of White House, 2019

Śledź Bibliotekę na Facebooku, bo jest fajna:

Obrazek posiada pusty atrybut alt; plik o nazwie biblio.png
Kategorie
P

Parlett Malcolm, Jednolite pole w praktyce (tekst)

W artykule podjęto refleksję nad “jednolitym polem” jako koncepcją leżącą u podstaw teorii i praktyki Gestalt. Perspektywa pola przeciwstawiona jest dualistycznemu spojrzeniu, które oddziela jednostki od ludzkich systemów. Zamiast tego, jednostki mogą być postrzegane jako te, które ucieleśniają systemy i zarówno są pod ich wpływem, jak i na nie wpływają. Omówiono tu implikacje dla praktyki, dla idei rozwoju dorosłych oraz dla radzenia sobie z kwestiami politycznymi i społecznymi. Artykuł kończy się podkreśleniem społeczno-politycznych priorytetów twórców podejścia Gestalt.

Tłumaczenie:

Ula Krasny

Redakcja/Korekta:

Daina Kolbuszewska

Źródło:

Gestalt Review , l(l):16-33, 1997

Odnośnik:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Jednolite_pole_w_praktyce_calosc.pdf

Na obrazku: I and the Village, Marc Chagall, 1911

Kategorie
F

Francesetti Gianni, Perspektywa pola w praktyce klinicznej: W kierunku teorii terapeutycznej phronēsis (tekst)

Koncepcja pola była wykorzystywana w psychoterapii na szereg sposobów przez różnych autorów, ale także na różne sposoby przez tych samych autorów w różnym czasie. Bez wyjaśnienia znaczenia tego terminu istnieje ryzyko pomieszania języków niczym przy budowie biblijnej wieży Babel; często nie będzie jasne, o czym mówimy (Staemmler, 2005). Celem tego rozdziału nie jest zaproponowanie uniwersalnej definicji tego pojęcia, lecz zaoferowanie – przy uwzględnieniu złożoności materii – ram teoretycznych, które byłyby wystarczająco jasne i ilustrowałyby jego konsekwencje dla praktyki klinicznej.

W poprzednim wydaniu tej książki (Brownell, 2008) rozdział dotyczący perspektywy pola w terapii Gestalt został przygotowany przez Gaffneya i O’Neilla. Autorzy opisali tam koncepcję pola w całej jej złożoności i podkreślili różnice pomiędzy głównymi koncepcjami, które są obecnie w użyciu (w szczególności Lewina oraz Perlsa, Hefferline’a i Goodmana), przedstawiając konsekwencje tej perspektywy w praktyce klinicznej i proponując szereg cennych przykładów terapii. W tym rozdziale opieram się na tym doskonałym omówieniu oraz na pracy innych autorów, którzy opracowywali te koncepcje (Latner, 1983; Yontef, 1984; Parlett, 1991, 2005; Wheeler, 2000; Cavaleri, 2001, 2003; Yontef, 2002; Kennedy, 2003; Robine, 2004; Jacobs, 2005; Staemmler, 2005; O’Neill, 2008; Wollants, 2008; Jacobs i Hycner, 2009; Bloom, 2011, 2016, 2017; Spagnuolo Lobb, 2013; Day, 2016; Philippson, 2017b). W tle znajdują się koncepcje pola z innych modeli, w szczególności z psychoanalizy, gdzie ta koncepcja cieszy się obecnie coraz większym zainteresowaniem (Stolorow, Brandchaft i Atwood; 1994; Orange, Atwood i Stolorow, 1997; Baranger, 2005; Baranger i Baranger, 2008; Stern, 2010; Neri, 2016; Ferro, 2016), oraz z innych podejść (Tolman, 1959; Pribram, 1971; Combs, 1999).

Czerpię z tej literatury, aby zaproponować fenomenalną, fenomenologiczną i psychopatologiczną perspektywę pola oraz połączoną z nią strategię – celem jest praktyczne wsparcie konkretnej koncepcji ludzkiego cierpienia i terapii. Perspektywa pola nie oferuje techniki, która może być odtworzona jako zachowanie lub procedura, ale proponuje podejście do terapii, aby pomóc kierować aktem terapeutycznym, gdy wyłania się w konkretnej sytuacji. Skuteczność terapeutyczna opiera się na rozwijającym się w tu i teraz sojuszu terapeutycznym i na intersubiektywnych fenomenach, a nie na podręcznikowych technikach (Duncan, Miller, Wampold i Hubble, 2010; Day, 2016). „Strategia” pola nie jest tekhnē (tj. powtarzaniem określonych zachowań w dążeniu do osiągnięcia celu), ale raczej phronēsis03: zdolnością do wytyczania drogi z uwzględnieniem możliwości i ograniczeń obecnej sytuacji (Orange, Atwood i Stolorow, 1999; Sichera, 2001). Phronēsis tej perspektywy pola wspiera orientację i interwencję, które, choć kształtują się na nowo w każdej sytuacji, rozwijają się zgodnie z podejściem, które można określić jako specyficzne i jako takie może być rozważane również dla celów badawczych. Zatem perspektywa pola nie jest teorią techniki, ale teorią phronēsis. Pogląd, który przedstawiam, opiera się na koncepcji pola w psychoterapii w ogóle, a nie tylko w terapii Gestalt, i stara się rozwijać koncepcję pola organizm/środowisko wprowadzoną przez Perlsa (1942) oraz Perlsa, Hefferline’a i Goodmana (1951). Ta perspektywa pomaga nam zrozumieć pracę terapeutyczną w radykalnie relacyjnym świetle.

Oryginalnie w:

“The Field Perspective in Clinical Practice: Towards a Theory of Therapeutic Phronēsis” from Phil Brownell’s Handbook for Theory, Research, and Practice in Gestalt Therapy (2nd Edition)

Tłumaczenie:

Iwo Tarkowski

Odnośnik:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Perspektywa_Pola_w_praktyce_klinicznej_po_korekcie.pdf

Na obrazku: Mosaic I, M.C. Escher, 1951

Kategorie
P

Parlett Malcolm, Refleksje o Teorii Pola (tekst)

Streszczenie:

Przedstawiam podstawowe cechy i historię teorii pola oraz wskazuję, że stanowi ona podstawę teorii i praktyki terapii Gestalt.  Zgłębiam pięć podstawowych zasad teorii pola. Następnie sugeruję, że modele wiedzy i rozumienia ucieleśnionego w teorii pola stanowią część wyłaniającej się epistemologii, która charakteryzuje wiele nowych dziedzin obszarów dociekań, np. medycynę holistyczną i ekologię. W drugiej połowie wykładu stosuję myślenie oparte o teorię pola do dyskusji o self w terapii Gestalt i wzajemnego oddziaływania dwóch (lub więcej) osób będących w relacji. Skupiam się na pewnych nowych sposobach myślenia o psychoterapii pola terapeuty i pacjenta, a kończę omawiając znaczenie obecności.

Tłumaczenie:

Ula Krasny

Korekta:

Adam Kincel

Odnośnik:

http://bibliotekagestalt.pl/dokumenty/Refleksje-o-Teorii-Pola.pdf

Na obrazku: Futuristic woman, David Burliuk, 1911